Względy praktyczne i dogodność wynikająca z podziału dużej, różnorodnej grupy na mniejsze, jednorodne doprowadziły w ostatnich latach do rozbicia sztuki ludowej na dwie główne rzec można, podgrupy: sztukę ludową, jak została nazwana plastyka ludowa, oraz folklor, pod którym to terminem zaczęto rozumieć nie wiedzę ludową, co jest ścisłym odpowiednikiem tego słowa, ale niematerialne dziedziny artystycznej twórczości ludu, które wiąże w całość istnienie wyłącznie w przekazie pamięciowym właściwej warstwy kulturowej. Za folklor uważa się dziś przeważnie gawędy, opowieści, bajki i pieśni ludowe a więc odpowiednik literatury – dalej, muzykę wokalną i instrumentalną oraz taniec. Syntezą tych trzech składników, z dodatkiem elementów pozaartystycznych natury magicznej, obyczajowej i niekiedy utylitarnej – jest obrzęd ludowy. Będąc pewnego rodzaju teatrem, gdzie wszyscy często są równocześnie aktorami lub statystami i widzami, ma on charakter bardziej intymny, jak wesela , lub powszechny.
